Ekstrakty roślinne, czyli jak wybierać wartościowe produkty na bazie substancji naturalnych
Na jakie pojęcia warto zwracać uwagę przy wyborze ekstraktów roślinnych? DER określa ile kilogramów biomasy/surowca potrzeba do otrzymania 1 kg ekstraktu. O tym, czy dany ekstrakt jest wartościowy prozdrowotnie stanowi standaryzacja, czyli wskaźnik zawartości substancji czynnej o określonej aktywności prozdrowotnej lub terapeutycznej.
Czym jest DER?
Najbardziej popularnym określeniem stosowanym w lekach, suplementach czy preparatach ziołowych jest DER.
DER, z ang. DRUG EXTRACT RATIO, jest wyznacznikiem proporcji pomiędzy ilością substancji roślinnej lub grzybowej a ilością otrzymanego ekstraktu. DER pokazuje nam ile materiału/surowca zostało zużyte do wytworzenia otrzymanego ekstraktu.
DER 10:1 określa ile kg biomasy/surowca potrzeba do otrzymania 1 kg ekstraktu.
Czy DER stanowi o jakości ekstraktu?
Wielu producentów prześciga się w komunikowaniu i przypisywaniu DERom wartości ich produktów. Czy tak jest naprawdę?
Absolutnie nie! DER nie stanowi o wartości prozdrowotnej substancji!
DER 10:1 określa ile kg biomasy/surowca potrzebną do otrzymania 1 kg ekstraktu. DER nie wskazuje w żaden sposób na zawartość substancji czynnych, zawartych w ekstrakcie. Plony, zbiory zależne są od takich czynników jak warunki pogodowe czy warunki fitogeograficzne; ta sama roślina, z dokładnie takim samym genomem w różnych warunkach będzie produkować inną zawartość metabolitów. W sytuacji np. sezonu deszczowego, ilość biomasy będzie większa ale słabszej jakości w porównaniu do sezonu suchego czy warunków optymalnych, w związku z czym zawartość substancji prozdrowotnych może być różna w zależności od sezonu – co nie ma wpływu na wartość DER, ale ma wpływ na standaryzację.
Czym jest ekstrakt standaryzowany?
O tym, czy dany ekstrakt jest wartościowy prozdrowotnie stanowi STANDARYZACJA, czyli wskaźnik zawartości substancji czynnej o określonej aktywności prozdrowotnej lub terapeutycznej.
Na co zwracać uwagę wybierając ekstrakty? Zawsze patrzymy na standaryzację do substancji czynnej.
W praktyce wygląda to następująco:
- 100 mg ekstraktu standaryzowanego do 30% substancji aktywnej = 30 mg substancji aktywnej,
- 200 mg ekstraktu standaryzowanego do 50% substancji aktywnej = 100 mg substancji aktywnej.
Sprawdźmy, jak wygląda to na przykładzie konkretnych substancji:
Guarana
Ekstrakt z guarany może mieć standaryzację 5%, 10% lub 22%. W 100 mg ekstraktu będziemy mieli więc kolejno 5%, 10% lub 22% kofeiny.
Zażywając 100 mg dokonujemy wyboru czy będzie ona miała tylko 5% kofeiny czy aż 22%.
Guarana o standaryzacji 5% – musimy zażyć aż 440 mg, aby uzyskać 22 mg kofeiny.
Guarana o standaryzacji 22% – wystarczy 100 mg, aby uzyskać 22 mg kofeiny.
Resweratrol
Resweratrol podany jako ekstrakt nie ma wartości jeśli nie ma standaryzacji, przykładowo do Resveratrolu LABS212® użyto 98% standaryzacji do formy trans-resweratrolu, najbardziej aktywnej formy resweratrolu.
Ashwagandha
Ashwagandha jako sproszkowany korzeń nie ma większych wartości – to witanolidy stanowią o jej wartości, np. KSM-66 zawiera 5% tej najważniejszej w tym ekstrakcie substancji prozdrowotnej.
Kurkumina
Kurkumina może być standaryzowana do kurkuminoidów o wartości od 10% do 95%. Stężenia najwyższe są najbardziej pożądane, wówczas w 100 mg kurkuminy mamy aż 95 mg substancji czynnej. Nowością bardzo pożądaną są standaryzacje do tetrahydrokurkuminoidów, które są substancjami czynnymi o większej wartości zdrowotnej niż kurkuminoidy.
Wybierajmy produkty pochodzące z roślin, grzybów jadalnych – tylko, te które mają standaryzację a nie DER!
Czytanie etykiet jest bardzo ważne, a jeszcze ważniejsze porównywanie ilości substancji czynnych w danym produkcie.
