Cynk należy suplementować rozdzielnie od magnezu, zachowując minimum godzinę przerwy pomiędzy ich spożywaniem. Przeprowadzone badania dowodzą, iż obie substancje działają antagonistycznie i ich przyjmowanie w tym samym czasie może znacząco obniżać ich wchłanianie.

Pora przyjmowania magnezu jest tematem dość mało jednoznacznym, mamy bowiem 2 szkoły. Magnez w zależności od formy ale również od zapotrzebowania czy deficytów w organizmie może działać pobudzająco albo wyciszająco. Rekomendujemy znalezienie własnej optymalnej pory podaży, rano, w ciągu dnia czy też wieczorem.

Cynk rekomendujemy suplementować po posiłku, ze względu na to, iż spożywanie na czczo może wywoływać krótkotrwałe uczucie mdłości.

Sole magnezowe mają bardzo dużą objętości. W przypadku tabletek lub kapsułek porcja dzienna na ogół zawiera się w 3-4 sztukach, w największym rozmiarze. Magnez w proszku dodany do wody jest dla wielu osób lepszą alternatywą, szczególnie w przypadku problemów lub niechęci w połykaniu kilku dużych tabletek w ciągu dnia

Magnez występuje w połączeniu z solami organicznymi lub nieorganicznymi. Dla prawidłowego wchłaniania, sól magnezowa musi w pierwszej kolejności rozpuścić  się i uwolnić jony Mg2+ ( tzw. wolna postać). Zapotrzebowanie człowieka dotyczy kationów magnezu (Mg2+), a nie całego związku, w jakim ten pierwiastek występuje w preparacie. Wyeksponowana na niektórych opakowaniach zawartość soli mineralnych, to nie to samo, co zawartość jonów. Związki magnezu różnią się między sobą masą molową i procentową zawartością magnezu (w postaci jonów Mg2). Dla przykładu:

1/ Cytrynian magnezu, zawiera 15,4% jonów magnezu, co oznacza, że w 1 gramie cytrynianu magnezu mamy 154 mg Mg2+.

2/ Taurynian magnezu zawiera 11% jonów magnezu, co oznacza, że w 1 gramie taurynianu magnezu mamy 110 mg Mg2+.

Wartości % zawartości zawsze są określane w certyfikatach surowca i mogą się różnić oraz występować w różnych %. Powyżej, przykładowe, najczęściej spotykane masy malowe.

Zapotrzebowanie naszego organizmu dotyczy kationów cynku (Zn2+), a nie całego związku, w jakim ten pierwiastek występuje w produkcie (np. cytrynianu cynku). Bowiem, aby cynk mógł się wchłonąć w organizmie, jego sól musi w pierwszej kolejności rozpuścić się i uwolnić kationy Zn2+ (tzw. wolna postać). Podsumowując, im więcej soli ulegnie rozpuszczeniu, tym więcej cynku się wchłonie.

Związki mineralne, jak również związki cynku różnią się między sobą masą molową i procentową zawartością cynku (w postaci jonów Zn2), przykładowo:

1/ Cytrynian cynku, zawiera między 31 -34 % jonów cynku, czyli w 1 gramie cytrynianu cynku mamy 310-340 mg Zn2.
2/ Pikolinian cynku zawiera między 20-21 % jonów cynku, czyli w 1 gramie pikolinianu cynku mamy 200-210 mg Zn2.
3/Glukonian cynku zawiera ok. 14 % jonów cynku, czyli w 1 gramie glukonianu cynku mamy 140 mg Zn2.