Cynk jest minerałem. To tak zwany „niezbędny pierwiastek śladowy”, ponieważ bardzo małe ilości cynku są niezbędne dla zdrowia ludzi. Bierze on udział w setkach przemian jakie zachodzą w ludzkim organizmie. Organizm ludzki nie gromadzi nadmiaru cynku, należy go regularnie dostarczać wraz z dietą.

Cynk ma właściwości przeciwutleniające, co oznacza, że pomaga chronić komórki organizmu przed uszkodzeniami powodowanymi przez wolne rodniki. Wolne rodniki mogą przyczyniać się do procesu starzenia, w tym chorób serca i nowotworów. Cynk bierze udział w ponad 300 reakcjach enzymatycznych. Dotyczy to między innymi metabolizmu białek i węglowodanów, syntezy RNA / DNA – a więc powielania komórek, regeneracji organizmu, jak i sygnalizacji międzykomórkowej. Produkcja enzymów trawiennych, antyoksydacja, a nawet sama metylacja – również zależne są w pewnym stopniu od wysycenia organizmu cynkiem!

Cynk jest dostępny na rynku w wielu formach. Związek, z którym występuje cynk, wpływa na jego biodostępność i możliwości wchłaniania.

Wchłanianie cynku zachodzi w jelicie przy pomocy dedykowanego do tego celu białka ZIP, dzięki któremu wnika on do wnętrza komórek enterocytów.

Formy z najlepszą wchłanialnością i biodostępnością:

• Pikolinian cynku
• Glukonian cynku
• Cytrynian cynku
• Octan cynku

Formy nieorganiczne, o gorszej przyswajalności:

• Siarczan cynku
• Tlenek cynku

Zapotrzebowanie naszego organizmu dotyczy kationów cynku (Zn2+), a nie całego związku, w jakim ten pierwiastek występuje w produkcie (np. cytrynianu cynku). Bowiem, aby cynk mógł się wchłonąć w organizmie, jego sól musi w pierwszej kolejności rozpuścić się i uwolnić kationy Zn2+ (tzw. wolna postać). Podsumowując, im więcej soli ulegnie rozpuszczeniu, tym więcej cynku się wchłonie.

Związki mineralne, jak również związki cynku różnią się między sobą masą molową i procentową zawartością cynku (w postaci jonów Zn2), przykładowo:

• Cytrynian cynku, zawiera między 31 -34 % jonów cynku, czyli w 1 gramie cytrynianu cynku mamy 310-340 mg Zn2.
• Pikolinian cynku zawiera między 20-21 % jonów cynku, czyli w 1 gramie pikolinianu cynku mamy 200-210 mg Zn2.
• Glukonian cynku zawiera ok. 14 % jonów cynku, czyli w 1 gramie glukonianu cynku mamy 140 mg Zn2.

Niedobór cynku może skutkować:

• zaburzeniami łaknienia,
• próbami jedzenia niejadalnego (zespół Pica) u dzieci i dorosłych,
• wypadaniem włosów,
• zaburzeniami trawienia białek już na poziomie żołądka,
• silnymi zaburzeniami zachodzenia procesów cyklu metylacji (cynk warunkuje wykorzystanie witaminy B6, B9 i B12 do obniżenia poziomów prozapalnej homocysteiny),
• objawami niedoboru będzie również niskorosłość,
• charakterystyczna szczególnie w dzisiejszych czasach zmniejszona zdolność odczuwania smaku pożywienia.

Deficyt cynku to również niekorzystny wpływ na płodność zarówno u mężczyzn, jak i u kobiet, czy też problemy skórne. W przypadku niedoborów mogą pojawić się zaburzenia rozpadu histaminy zarówno na poziomie wewnątrz jak i zewnątrzkomórkowym (DAO), utrudniona zdolność walki z wolnymi rodnikami z powodu osłabienia enzymów antyoksydacyjnych.

Nie powinno się łączyć cynku z lekami na nadciśnienie, kortykosteroidami, tetracyklinami, NLPZ – ibuprofenem, paracetamolem. Pamiętajmy też, że cynk powinien być suplementowany oddzielnie od innych minerałów. Długotrwałe przyjmowanie suplementów bogatych w dawkę żelaza może upośledzać wchłanianie cynku.