Przebodźcowanie i brak koncentracji często mylnie są używane zamiennie i choć często jedno towarzyszy drugiemu, to nie jest to samo.

Brak koncentracji charakteryzuje się:

• trudnościami z utrzymaniem uwagi na jednym zadaniu, rzeczy,

•  „uciekającymi” myślami,

• łatwością w rozpraszaniu się,

• problemami z kończeniem zadań,

• brak koncentracji często często powiązany jest z: mgłą mózgową, zmęczeniem, stresem, niedoborami, ADHD, ADD, depresją.

Przebodźcowanie charakteryzuje się:

• nadmiarem bodźców (dźwiękowych, świetlnych, ludzkich, zapachowych, emocjonalnych, itp.),

• uczuciem „przeciążenia systemu”,

• nadwrażliwością (na hałas, światło, dotyk, emocje),

• często pojawia się napięcie, rozdrażnienie, chęć odizolowania się,

• może powodować chwilowy brak koncentracji, bo mózg nie nadąża z przetwarzaniem wszystkiego.

Przebodźcowanie może prowadzić do braku koncentracji, ale samo w sobie nim nie jest.

Mózg przeciążony bodźcami nie ma zasobów, żeby skupić się na jednej rzeczy — musi filtrować za dużo informacji naraz.