Gwarancja bezpiecznych zakupów. Otrzymasz swój produkt albo zwrot pieniędzy. Zobacz szczegóły
89,99 zł Najniższa cena z 30 dni przed obniżką: 89,99 zł.
Wspiera koncentrację. Zawiera cytykolinę, fosfatydyloserynę, OPC, urydynę, soplówkę jeżowatą
Suplement diety
11 składników aktywnych: ekstrakt z liści gurmaru, gorzki melon, cynamon cejloński, myo i d-chiro inozytol, berberyna, beta glukany, siarczan mono L-metioniny cynku, piperyna, pikolinian chromu, D-biotyna
Wsparcie metabolizmu glukozy
Przebadano mikrobiologicznie, na obecność metali ciężkich, tlenku etylenu, pestycydów i alkaloidów
Ilość kapsułek: 60 sztuk
Należy spożyć przed: 08.2027
Zakapsułkowano i wyprodukowano w Polsce
89.99 zł
587 w magazynie
Cena za sztukę: 1,50 zł
Gwarancja bezpiecznych zakupów. Otrzymasz swój produkt albo zwrot pieniędzy. Zobacz szczegóły
Najniższa cena z 30 dni przed obniżką: 89,99 zł.
Darmowa dostawa od 250 zł
Glukoza stanowi podstawowe źródło energii dla komórek ludzkiego organizmu, a jej stężenie we krwi jest precyzyjnie regulowane przez złożone mechanizmy hormonalne. Kluczową rolę odgrywa insulina, która ułatwia transport glukozy do wnętrza komórek, oraz glukagon, stymulujący uwalnianie glukozy z wątroby w sytuacjach niedoboru energetycznego.
Utrzymanie homeostazy glikemicznej (czyli równowagi poziomu glukozy we krwi) ma istotne znaczenie dla funkcjonowania układów metabolicznych. Przewlekła hiperglikemia (nadmierne stężenie glukozy) prowadzi do glikacji białek, nasilenia stresu oksydacyjnego i uszkodzenia śródbłonka naczyniowego. Konsekwencją jest przyspieszone starzenie się komórek, spadek elastyczności naczyń, rozwój miażdżycy oraz zwiększone ryzyko zawału serca, udaru mózgu i niewydolności nerek. Długotrwała hiperglikemia przyczynia się również do neuropatii i retinopatii, będących powikłaniami cukrzycy.
Z kolei przewlekła hipoglikemia (zbyt niskie stężenie glukozy) ogranicza dostępność energii dla mózgu, którego metabolizm opiera się niemal wyłącznie na glukozie. Początkowo wywołuje to drażliwość, zaburzenia koncentracji i uczucie osłabienia, a w cięższych przypadkach może prowadzić do dezorientacji, drgawek, utraty przytomności, a nawet śpiączki hipoglikemicznej. U osób starszych i przewlekle chorych hipoglikemia wiąże się również ze zwiększonym ryzykiem upadków i poważnych powikłań sercowo-naczyniowych.
Prawidłowy poziom glukozy we krwi na czczo u osób dorosłych wynosi zazwyczaj 70-99 mg/dl. Zaburzenia tej równowagi są sygnałem dysfunkcji układu metabolicznego i wymagają diagnostyki. Regularna kontrola glikemii, dieta o niskim indeksie glikemicznym oraz aktywność fizyczna są kluczowymi elementami prewencji zaburzeń metabolicznych.
Skok glukozowy (ang. glucose spike) to nagły, krótkotrwały wzrost stężenia glukozy we krwi po spożyciu posiłku, zwłaszcza bogatego w szybko przyswajalne węglowodany. Zjawisko to jest fizjologiczną reakcją organizmu, jednak jego częste i gwałtowne występowanie może mieć negatywne konsekwencje metaboliczne.
Po spożyciu posiłku zawierającego węglowodany glukoza wchłania się w jelitach i trafia do krwiobiegu. W odpowiedzi trzustka wydziela insulinę, która umożliwia transport glukozy do komórek. Gdy jednak spożycie cukrów prostych lub produktów o wysokim indeksie glikemicznym jest duże, poziom glukozy rośnie gwałtownie, a następnie równie szybko spada, prowadząc do tzw. hipoglikemii reaktywnej.
Powtarzające się skoki glukozowe mogą prowadzić do:
obniżenia wrażliwości komórek na insulinę (insulinooporności),
nasilenia stresu oksydacyjnego i procesów zapalnych,
uszkodzenia naczyń krwionośnych,
oraz zwiększonego ryzyka rozwoju cukrzycy typu 2 i chorób sercowo-naczyniowych.
Na wielkość skoku glukozowego wpływa skład posiłku – obecność białka, tłuszczu i błonnika spowalnia wchłanianie glukozy, co powoduje łagodniejszy przebieg glikemii poposiłkowej. Również aktywność fizyczna po posiłku (np. krótki spacer) może skutecznie ograniczyć jego amplitudę.
Z punktu widzenia profilaktyki metabolicznej, utrzymywanie płaskiej krzywej glikemicznej, czyli unikanie gwałtownych skoków i spadków glukozy, stanowi istotny element zdrowej regulacji energetycznej i prewencji insulinooporności.
Śniadanie stanowi pierwszy posiłek po nocnym okresie postu, w którym organizm przez kilka godzin nie otrzymuje energii z zewnątrz. Jego jakość i skład mają istotny wpływ na poziom glukozy we krwi w ciągu całego dnia.
Brak śniadania prowadzi do dłuższego utrzymywania się podwyższonego stężenia kortyzolu, który nasila glukoneogenezę wątrobową i sprzyja nieregularnym wahaniom glukozy po późniejszych posiłkach. Osoby pomijające śniadanie częściej doświadczają nagłych spadków energii, zwiększonego łaknienia oraz tendencji do spożywania posiłków o wyższej kaloryczności i indeksie glikemicznym.
Śniadanie o wysokim indeksie glikemicznym (np. słodkie pieczywo, płatki kukurydziane, soki owocowe) powoduje gwałtowny wzrost glukozy i insuliny, a następnie szybki spadek, co sprzyja odczuwaniu głodu i zwiększonej podaży energii w kolejnych godzinach.
Śniadanie o niskim indeksie glikemicznym, bogate w białko, zdrowe tłuszcze i błonnik (np. pełnoziarniste pieczywo, jajka, warzywa, nasiona, fermentowane produkty mleczne), prowadzi do stabilniejszego uwalniania glukozy, zmniejsza ryzyko gwałtownych wahań glikemii i poprawia kontrolę apetytu w ciągu dnia.
Regularne spożywanie śniadania sprzyja więc utrzymaniu homeostazy glikemicznej, redukuje ryzyko insulinooporności i wspiera funkcje poznawcze, szczególnie rano, gdy mózg potrzebuje efektywnego źródła energii.
Indeks glikemiczny (IG) opisuje tempo, w jakim węglowodany zawarte w danym produkcie podnoszą poziom glukozy we krwi. Choć pojęcie to najczęściej pojawia się w kontekście cukrzycy typu 2 i insulinooporności, jego znaczenie nie ogranicza się wyłącznie do osób z zaburzoną gospodarką węglowodanową.
U osób zdrowych wybór produktów o niskim IG sprzyja stabilnemu poziomowi energii, ogranicza ryzyko gwałtownych wahań glikemii oraz poprawia kontrolę apetytu. Z kolei dieta oparta głównie na produktach o wysokim IG wiąże się z częstszymi spadkami glukozy po posiłku, co może powodować senność, rozdrażnienie i zwiększone łaknienie. W dłuższej perspektywie sprzyja to także rozwojowi otyłości, zespołu metabolicznego i insulinooporności.
Dlatego kontrola indeksu glikemicznego jest istotna nie tylko w terapii chorób metabolicznych, ale także w profilaktyce i utrzymaniu zdrowej równowagi energetycznej u osób bez rozpoznanej cukrzycy.
Między gospodarką glukozową a czynnością tarczycy istnieje ścisła zależność biochemiczna. Hormony tarczycy – tyroksyna (T₄) i trijodotyronina (T₃) odgrywają kluczową rolę w regulacji metabolizmu węglowodanów, wpływając zarówno na wchłanianie glukozy w jelitach, jak i jej zużycie przez tkanki.
W stanie niedoczynności tarczycy tempo przemiany materii ulega spowolnieniu. Zmniejsza się wrażliwość tkanek na insulinę, a transport glukozy do komórek staje się mniej efektywny. Może to prowadzić do umiarkowanej insulinooporności, uczucia zmęczenia, senności oraz tendencji do zwiększonej masy ciała. Dodatkowo, obniżona aktywność enzymów glikolitycznych spowalnia wykorzystanie glukozy jako źródła energii.
Z kolei w nadczynności tarczycy obserwuje się wzmożony metabolizm i przyspieszone zużycie glukozy przez komórki. W odpowiedzi trzustka zwiększa wydzielanie insuliny, co może skutkować hipoglikemią reaktywną, objawiającą się drżeniem rąk, kołataniem serca, nadmiernym poceniem i uczuciem głodu. U niektórych osób nadczynność tarczycy może ujawnić utajoną cukrzycę, gdy zapotrzebowanie na insulinę przekracza możliwości jej wydzielania.
Zarówno niedoczynność, jak i nadczynność tarczycy mogą więc zaburzać homeostazę glikemiczną, a ich leczenie często przywraca prawidłową tolerancję glukozy. Z tego względu u osób z zaburzeniami glikemii zaleca się również ocenę funkcji tarczycy (TSH, fT₃, fT₄), aby zidentyfikować ewentualne współistniejące dysfunkcje metaboliczne.
METABOLIZM GLUKOZY
Rola glukozy w utrzymaniu prawidłowego zdrowia jest znana od wieków i kluczowa, ponieważ glukoza jest głównym źródłem energii dla organizmu. Glukoza dostarcza energii komórkom, szczególnie mózgowym, które są jej najbardziej wymagającym narządem.
Zbyt niski poziom glukozy (hipoglikemia) może prowadzić do osłabienia, zawrotów głowy, pocenia się i trudności w koncentracji, a w skrajnych przypadkach do utraty przytomności.
Nadmiar glukozy (hiperglikemia), który występuje często przy cukrzycy, może powodować uszkodzenie naczyń krwionośnych, nerwów oraz innych narządów, zwiększając ryzyko chorób serca, nerek i innych powikłań.
Organizm reguluje poziom glukozy głównie przez insulinę i glukagon, które kontrolują jej wchłanianie i magazynowanie. Zdrowa dieta, aktywność fizyczna i odpowiednia gospodarka hormonalna są kluczowe dla utrzymania równowagi glukozy we krwi i ogólnego zdrowia.
Glukoza odgrywa ważną rolę w utrzymaniu prawidłowej wagi ciała, ponieważ jest podstawowym źródłem energii dla organizmu. Prawidłowe spożycie i regulacja poziomu glukozy pomagają kontrolować uczucie głodu i sytości, co wpływa na ilość spożywanych kalorii.
Gdy spożywamy węglowodany zawierające glukozę, organizm szybko je trawi i uwalnia glukozę do krwi, co powoduje wzrost poziomu cukru we krwi. W odpowiedzi trzustka wydziela insulinę, która pomaga komórkom absorbować glukozę i magazynować ją jako rezerwy energii w postaci glikogenu lub tłuszczu. Zdrowa równowaga i kontrola tego procesu są kluczowe dla utrzymania właściwej masy ciała. Nadmierne spożycie węglowodanów prostych i wysokoprzetworzonych może prowadzić do nadmiaru glukozy, co sprzyja magazynowaniu tłuszczu i przyrostowi masy ciała. Natomiast zbyt niskie spożycie węglowodanów może powodować uczucie głodu, co może prowadzić do nadmiernego jedzenia. Dlatego ważne jest zrównoważone spożycie węglowodanów, aktywność fizyczna i odpowiednia gospodarka insulinowa, aby utrzymać prawidłową masę ciała i zdrowie metaboliczne.
Wysoki poziom glukozy we krwi, czyli hiperglikemia, może powodować poważne uszkodzenia narządów wewnętrznych. Długotrwała hiperglikemia jest jednym z głównych czynników ryzyka dla rozwoju powikłań związanych z cukrzycą, zwłaszcza cukrzycy typu 2.
Uszkodzenia obejmują m.in.:
Kontrola poziomu glukozy i odpowiednie odżywianie pomagają zapobiegać tym powikłaniom i chronić funkcje narządów wewnętrznych.