B1 Coenzymated cocarboxylase + Thiamine

Wynalezienie witamin w wielu przypadkach wiązało się silnie z niedoborami w diecie. Spożywana żywność, była bowiem często “lekarstwem” i w wielu kulturach starożytnych leczyło się i zapobiegało chorobom za pomocą spożywanych pokarmów.

Przełomowe odkrycia witamin miały miejsce na przełomie XIX i XX wieku, kiedy to wielu lekarzy zauważało korelację pomiędzy występowaniem chorób a specyficzną dietą. W 1890 r. lekarz Christiaan Eijkamn dostrzegł wśród skazańców osadzonych w więzieniu na Jawie objawy choroby beri-beri. Podobne obserwacje poczynił dr Takaki, dyrektor generalny Japońskich Służb Medycznych Marynarki Wojennej wśród marynarzy. W obu przypadkach podaż produktów zawierających tiaminę eliminowała chorobę beri-beri.

Głównego odkrycia dokonał polski biochemik Kazimierz Funk, który podjął się badań nad patologią choroby beri-beri. Funk potwierdził wcześniejsze hipotezy i postawił tezę, iż przyczyną beri-beri jest brak pewnej ważnej substancji, która jest najprawdopodobniej prostym związkiem chemicznym zawierającym azot. W 1911 r. udało mu się wyizolować z otrębów ryżowych związek chemiczny, który zapobiegał objawom choroby beri-beri. Substancję nazwał “witaminą” (łac. vita – życie, amine – związek, który zawiera grupę aminową), czyli “aminą życia”. Choć jak się później okazało, inne odkryte związki zaliczane do tej grupy nie były aminami, określenie zaproponowane przez Funka funkcjonuje do dziś.

Bibliografia:

Vitamins monographs – Huntinton University of Health Sciences

Pirofosforan tiaminy (coenzymated cocarboxylase) jest koenzymem dyhydrogenazy pirogronianu, alfaketoglukaranu oraz transketolazy.

Pierwsze dwa enzymy są ważne dla metabolizmu pirogronianu w cyklu Krebsa i stanowią podstawę do produkcji energii z pożywienia.

Dzięki transketolazie powstaje NADPH, używane m.in. do produkcji kwasów tłuszczowych, hormonów steroidowych, a także jest składową do syntezy kwasów nukleinowych, transporterów elektronów (niezbędnych do produkcji ATP; NAD+, FAD).

Pirofosforan jest także wysoce skoncentrowany w komórkach układu nerwowego i mięśni, jako niezbędny do produkcji impulsów nerwowych i świadomego ruchu mięśni.

Koenzymatyczna forma witaminy B1 to biologicznie czynna forma witaminy B₁, stanowiącą jedną z najbardziej wchłanialnych form witamin B1.

Bibliografia:

Vitamins monographs – Huntinton University of Health Sciences

Tiaminę najlepiej spożywać w trakcie lub po posiłku, nie przekraczając godziny 16. Niektóre źródła donoszą także o możliwości przyjmowania tiaminy przed posiłkiem porannym lub obiadowym.

Witaminę B1 można suplementować i łączyć z innymi witaminami z grupy B, jak również innymi suplementami. Nie odnotowano interakcji z lekami.

Kapsułka z witaminą B1 jest jedną z najmniejszych, istniejących kapsułek. Jej długość wynosi wynosi 14 mm. Jest bardzo łatwa w połykaniu.